Πράγματι, η κορτιζόνη έχει ανεπιθύμητες ενέργειες, που μπορεί να παρουσιαστούν μετά από χρόνια (πάνω από 3 μήνες), αλλά και μετά από οξεία χορήγηση (2-3 ημέρες).

Ο κίνδυνος να εκδηλωθούν παρενέργειες εξαρτάται από το είδος της κορτιζόνης που χορηγείται (πόσο ισχυρή είναι), τη δόση, το χρόνο λήψης και το υπόστρωμα στο οποίο δρα (το ίδιο, δηλαδή, το άτομο που μπορεί π.χ. να είναι διαβητικό). Οι κυριότερες ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να παρουσιαστούν μετά από χρόνια ή οξεία λήψη κορτιζόνης είναι:

• Αύξηση της πίεσης και του σακχάρου.
• Εμφάνιση γλαυκώματος (από τη χρήση κορτιζονούχου κολλυρίου).
• Μεταβολές της διάθεσης, που μπορεί να φτάσουν μέχρι την ψύχωση.

Η μακροχρόνια χρήση της μπορεί ακόμη να προκαλέσει:
• Γαστρικό έλκος.
• Οστεοπόρωση.
• Καταρράκτη.
• Σύνδρομο Cushing (ο ασθενής έχει λεπτά άκρα, παχύ κορμό και πρόσωπο στρογγυλό σαν την πανσέληνο).
• Ευαισθησία του οργανισμού σε λοιμώξεις, καθώς καταστέλλει το ανοσοποιητικό.

Οι πιο πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες υποχωρούν με τη διακοπή της κορτιζόνης. Υπάρχουν όμως και μόνιμες βλάβες: η οστεοπό­ρωση, ο καταρράκτης και το γλαύκωμα. Ο γιατρός, πάντως, σταθ­μίζει τη σχέση οφέλους-κόστους και χορηγεί κορτιζόνη μόνο όταν χρειάζεται. Η λήψη π.χ. κορτιζόνης από έναν άνθρωπο με ρευματοειδή αρθρίτιδα που δυσκολεύεται να κινηθεί ή από έναν ασθματικό με πρόβλημα δύσπνοιας βελτιώνει την ποιότητα ζωής και συχνά αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Πηγή http://www.vita.gr/ygeia/article/11188/kortizonh-thayma-h-dhlhthrio/